Vandaag de tweede dag in Chicago. ’s Morgens het gebruikelijke ritueel: opstaan, ontbijt met waffels, toast ed. Daarna in de auto naar het centrum van Chicago. Vlakbij ons hotel moeten we een toll-weg op en af. De eerste keer stonden we in de verkeerde lane waar alleen de pashouders door mochten. Aangezien we niet meer terug konden en er geen meneer of mevrouw bij het toll-poortje stond zijn we maar gewoon door rood licht gereden. Gisteravond hebben we in het hotel maar eens gevraagd wat de gevolgen hiervan konden zijn. Volgens de dame werd de boete elke week verdubbeld en toen ik haar uitlegde dat we een auto gehuurd hadden gaf ze aan dat we onze maatschappij maar moesten bellen of via het internet betalen. Op het internet had Menne inmiddels allemaal reviews gelezen van andere mensen die achteraf door de autoverhuur maatschappij een behoorlijk bedrag nog moesten betalen wegens “gemiste toll” en afhandelingskosten. We hebben dus maar geprobeerd de toll via het internet te betalen. Dan krijg je allemaal moeilijke vragen die je als buitenlander niet kunt beantwoorden dus hier en daar hebben we maar wat antwoorden verzonnen. Uiteindelijk is het gelukt om het gemiste toll bedrag te betalen. En raad eens om welk bedrag ging het: 60 cent!! Wat hebben we daar een werk van gehad! Het toll systeem is niet overal even vriendelijk voor buitenlanders. Als je niet weet hoe het systeem werkt, gaat het dus niet altijd goed.

Met dit in ons achterhoofd gingen we vanmorgen door het goede poortje waarbij we 60 cent in een bakje moeten gooien en het licht vervolgens op groen springt en je legaal door mag rijden. Het was iets drukker dan gisteren maar het centrum is met de auto goed bereikbaar. Nadat we een parkeergarage hadden gevonden zijn we lopend naar de hoogste toren van Chicago gelopen: de Willis-tower, voorheen de Sears-tower. Deze toren is de hoogste die we bezocht hebben en het uitzicht naar alle kanten is geweldig, vrijwel geen concurrentie van omliggende hoge gebouwen.

Aan de Willis-tower heeft men glazen kooien gemaakt waar je in kunt staan. Dat is best spannend, gelukkig heeft geen van ons hoogtevrees. Daarna zijn we doorgelopen naar Macy’s on state. Ook dit is weer en begrip zoals we in eerdere verhalen ook hebben beschreven. De plafonds in een deel van dit enorme gebouw zijn geweldig en omdat het zo groot is zijn er enorme balkons en roltrapconstructies. Het gebouw is een belevenis en de winkel is verder sjiek.

Uiteraard moest er ook geshopt worden en dat hebben de meiden dan ook gedaan. De mannen hebben zoals gewoonlijk niks nodig…….De doorsnee gedachte rond mode is wel dusdanig dat je als Europeaanse man thuis niet in die kleren gezien wil worden. Voor de dames ligt dat iets anders denk ik.

Het is leuk om een stuk van de Riverwalk te doen en dat hebben we dus ook gedaan. Op de rivier wemelt het van de boten en bootjes en er wordt veel kano gevaren. Heel gezellig en heel relaxed. Dat laatste is Chicago toch wel. In tegenstelling tot New York is men er over het algemeen minder gestrestst. Het is in elk geval een indruk die wij mee nemen.

Na de Riverwalk zijn we nog even de Michigan Avenue op gelopen en wat winkels bekeken. Een van de winkels is volledig ingericht als snoepwinkel. Je kunt er M&M’s op kleur kopen en bedenk het wat er is aan snoep, het ligt er. Leuk om te zien. Veel van het leuke in Chicago speelt zich af rond Michigan Avenue. Uiteraard moet je ook even kijken naar de treinen die hoog door de straat rijden.

Wij zijn nog even door het Millennium Park gelopen, gister was hier dat enorme festival ‘Lollapooliza’ van drie dagen waar men nu de troep aan het opruimen was. Tussen de troep door konden we toch nog even naar Buckingham Fontyn.

Het Millenium Park heeft zoveel te bieden dat je normaliter hier ook wel een dag aan kan besteden. Prachtige beelden, musea en gewoon veel ontspanning in het park aan het meer.