Familiebezoek Como (TX)

Vanochtend zijn we rond een uur of 6:00 opgestaan om de reis naar Como (TX) te ondernemen. De koffers stonden klaar en nadat we het bed recht hebben getrokken en Britt hadden aangelijn konden we vertrekken. Britt zag de bui al hangen, als ze ergens een pesthekel aan heeft dat is het autorijden dus ze trilde als een riet.

Britt is de komende dagen welkom bij Marcella en haar man die haar liefdevol opnemen in huis en samen met alle andere honden uitlaten en aandacht geven. Het zal voor Britt geen makkelijke week zijn maar wel goed om ook mee te maken....je leert het normale weer meer waarderen zullen we maar zeggen...

Op de paaszondag is het rustig rijden dus we zijn met een rustig gangetje van een 100 Km/hr richting Schiphol getuft. Ineke had een lang-parkeren plek geregeld waarvan we met een shuttle rechtstreeks naar Schiphol werden gebracht. Het inchecken verliep soepel. Ineke had gezien dat we in de KLM app nog geen bevestiging hadden van onze retourvlucht voor het stuk Dallas-Detroit dus dat moest nodig even gecontroleerd worden. We hadden de tijd dus dat hebben we op ons gemak gedaan. De betrokken functionaris zag, kwam en overwon en wist ons dus te vertellen dat het allemaal goed zou komen. Toen we wegliepen bij de balie zag Ineke in de app de vlucht ook al tevoorschijn komen.

We hebben heerlijk in de Starbucks ruimte rondgehangen totdat het tijd werd om naar de gate te gaan. Ook bij de gate verliep het soepel en zaten we prinsheerlijk op rij 33 A/B in de Airbus......no worries....het was een mooi nieuw vliegtuig waarschijnlijk voorzien van alle updates en voor mij erg belangrijk: voldoende beenruimte....Het ging om een vliegtuig van Delta en niet van KLM waarbij met iets meer respect met de passagier wordt omgegaan. Ik weet niet of maar hoop dat KLM een voorbeeld neemt aan de plaatsing van de stoelen zoals Delta dat doet.

Ik had me voorgenomen om te gaan bing-watchen en heb dus veel van ‘the Blacklist’ gedownload en ben nadat ik ‘ the Green Book’ op het vliegtuigsysteem had gezien er voor gaan zitten......heerlijk om zo je tijd te verdoen. Na een prima vlucht kwamen we in Detroit aan en konden we door de douane. We hadden een korte tijd om over te stappen dus het was zaak om snel door de douane te gaan, gelukkig heb ik een visum.......Hier ging iets niet helemaal goed. Ineke had haar ESTA en ik mijn H-visum (voor het werk). De vriendelijke dame (pas op voor vriendelijke oude dames) vroeg of ik voorzet werk of vakantie kwam en ik antwoorden; vakantie. Dat was dus het foute antwoordt......ik mocht me melden bij oom agent die opeens achter mij stond en werd meegenomen naar een hokje......In het hokje werd ik door officer Green gevraagd waarom ik naar de USA was gekomen en ik heb wederom uitgelegd dat ik van plan was om vakantie te vieren bij mijn schoonouders......of ik voor het leger werkte.....ja dat ook....nou, hij vond het knap stom dat ik niet even gezegd had dat ik ook nog wat werk zou gaan doen want nu moest ik alsnog een een ESTA aanvragen maar omdat hij dat zelf ook een beetje raar vond ging hij bellen met zijn baas en overleggen met z’n collega’s. Ineke had aan de andere kant van het hokje al even laten weten dat ze niet echt op me ging wachten en dat onze vlucht zo zou vertrekken....het overleg leverde op dat ik als de wiedeweerga een ESTA op moest maken en dat het wel twee uur zou kunnen duren dat die werd goedgekeurd dus dat ik waarschijnlijk mijn vlucht zou missen.....maar officer Green en collega’s hadden er ook wel lol aan om dit ‘systeem’. Te verslaan dus werd ik achter een PC van een van de mannen gezet en moest ik maar even heel erg mijn best doen om snel en nauwkeurig mijn ESTA in te schieten. Ondertussen werd op ‘hoog niveau’ onderhandeld of ik niet alsnog een A2 of A5 of A....stempel in mijn paspoort kon krijgen. De collega’s van officer Green hadden ook wel lol aan het geheel en hebben mij op geheel eigen wijze geholpen om de aanvraag ervoor te trekken. Nadat ik mijn stempel en de zegen van de hele club meekreeg (run Forrest run.....) werd ik op pad gestuurd en stonden er allemaal grijnzende mannen toen ik ze bedankte voor de bijzondere ervaring die we samen hadden dankzij ‘het vriendelijke oude dametje van de douane’ (die het helemaal bij het rechte eind had.......laat daar geen Kafkaiaans misverstand over bestaan).

Als enige door de detectieppoortjes heen op een drafje een verdiepeing omhoog, uitzoeken naar welke gate ik moest (A15). De Gate zat ergens halverwege een heel lang stuk en al rennend daar naartoe zakte de moet me in de schoenen......geen vliegtuig meer te zien. Opeens zag ik Ineke e zag ik toch nog een stukje staart van de Delta vliegtuigje en riep Ineke dat het goed kwam als ik bleef rennen.......

De dame bij de gate had Ineke al laten weten wat er nog een latere vlucht ging maar dat ze de gate zo lang mogelijk open zouden houden om me een kans te geven de vlucht te halen. Uiteindelijk had we nog tien minuten over en zat ik uit te dampen op rij 16 nu uiteraard wel shocking klem want dit was een binnenlandse vlucht en dat is toch weer een kwaliteitscatagorie lager dan trans-Atlantische vluchten.

Nog snel drie aflevering ‘Blacklist’ en toen stonden we weer aan de grond maar nu in Dallas. We liepen door de sluis een stonden vrijwel direct bij de band en zagen pa en moe Kempenaar aan de band zitten te wachten op ons. Ze zaten er net en terwijl we elkaar begroeten kwamen de koffers er ook aangerold.

Onderweg zeiden we tegen elkaar dat we best wel zin hadden aan iets en zijn we nog even neergestreken bij Denny’s waarna we rond half 11 lokale tijd thuis waren en gingen slapen. Daarmee kwam een eind aan onze eerste vakantiedag, Paaszondag. Vreemd om op een zondag als deze te reizen, we hebben daar toch voor gekozen. Dit jaar zijn de dagen die ik vrij ben kostbaar omdat we een grote dakrenovatie moeten doen en daar veel tijd mee opgesoupeerd wordt........

dag 23: Leutingewolde

Vanochtend om half acht op, snel eten en toen moet Ineke nog even weer over het bedrijf geweest. Het is heerlijk om te zien wat er wordt gedaan en hoe het een en ander voor elkaar wordt gemaakt. De boel is goed aan de kant en dat is hel plezierig. Als alles op orde is dan straalt dat kracht en rust uit ook als is dat dan misschien maar mijn perceptie. In elk geval hebben we het ook gezien bij Heit en Mem en Luut en Mimi, de boel is goed op orde en het loopt allemaal prima.

Na het ‘rondje’ snel douchen, klaarmaken voor vertrek en aan de koffie. Mimi kwam ook nog even met de kinderen maar helaas was Rylen helemaal niet goed en wel zo slecht dat ze direct met hem naar de dokter moest. Inmiddels weten we waar Rylen last van had en dat komt vast goed nu een dokter daar naar heeft gekeken.

De mannen in de Chevrolet Pick-up en de vrouwen in de Chrysler Lincoln in gezwinde spoed naar Dalles Fort Worth. Het afscheid nemen is na de aanslagen van 911 heel kaal geworden. Vroeger konden we na het inchecken nog wel samen wat eten of koffiedrinken maar tegenwoordig is er voor het douanegebied geen gelegenheid daarvoor. We hebben elkaar een goede gezondheid gewenst en alle voorspoed die je elkaar maar toe kunt wensen en hopen nog veel vaker op deze manier bij elkaar te zijn. De jaren verstrijken en dat begint steeds meer te tellen, Heit en Mem zijn 12 oktober 50 jaar getrouwd dus…..

We vlogen dit keer KLM en hadden een rechtstreekse vlucht naar Schiphol. Heerlijk, geen tussenstop dus vlug thuis. De vlucht was oké, de stoeltjes krap. In het vliegtuig lazen we in de aanwezige telegraaf een verhaal over dikke mensen en de stoeltjes in het vliegtuig. Wat een onzin……lange mensen kunnen als ze dat willen extra ruimte in de lengte bijkopen, zolang ze geen overlast bezorgen door met hun knieën het voor diegene die voor hen zit het onmogelijk te maken dat ze de leuning kunnen kantelen is er niets aan de hand. In de breedte hetzelfde verhaal; zolang de ander niet met jou vetkwabben (of opgespoten spieren) op schoot zit is er niets aan de hand en hoeft er geen breedte bijgekocht te worden. Wat wel aangepakt moet worden (onderdeel van de marketingstrategie) is de zogenaamde ‘standaard’. Geen enkele maatschappij is er op gericht om het algemene publiek comfortabel te laten reizen. Als je comfortabel wilt reizen (voldoende breedte en lengte) betaal je extra??????? Comfortabel reizen is voor vliegmaatschappijen niet ‘normaal’ maar een verworven recht op basis van beschikbare financiële middelen. Laten we het omdraaien: We maken brede stoelen met voldoende lengte en als het lukt om samen op een stoel te zitten mag je voor half geld mee…..(kinderen mogen nu ook op schoot mee).

Wij zijn veilig geland, de auto werd voorgereden en we konden de laatste twee uur van deze vakantie rustig uitrijden naar huis.

We hebben genoten van deze drie weken van intensief stedentrippen tot volledig niets doen in huiselijke kring. De familie is in goede doen, gezond en staan volop in het zakelijke leven. We weten ons gezegend door alle het goede waar we van hebben mogen genieten en hopen dat dit ook duidelijk naar voren is gekomen in de verhalen die we hebben geschreven. Net als in 2011 la-dallas.reismee.nl hebben we deze reis met z’n vijven gemaakt. Namens Ineke, Rick, Sanne en Lotte groet ik u allen.

dag 21-22: Como (dag 8-9)

Gisteravond is het me niet gelukt om nog even een verhaaltje op papier te krijgen en vandaag was het onze laatste complete dag hier bij de familie. Gisteren heeft ieder voor zichzelf gedaan wat men graag wilde doen en dit bestond voor Sanne, Lotte uit in huis op de bank hangen met hun smartphone want de nieuwe roosters waren beschikbaar in Magister. De dames hadden dus een idee bij hun rooster en andere schoolzaken.

Omdat we Heit en Mem een tablet hebben gegeven was het ook nodig om Wifi in huis te instaleren. De bijvangst voor ons allen is dat we er dankbaar gebruik van maken om via internet onze informatie bij te werken. Dat laatste kon de afgelopen dagen ook wel maar daarvoor moest iedere keer een wandeling naar ‘the office’ worden ondernomen. Ik was een van de weinigen die middels het schrijven van deze stukjes een aanleiding vond.

Een dag bankhangen dus voor een aantal van ons. Rick is er nog op uit geweest met Pake en oom Luut. Ineke had nog even een ritje met haar moeder naar de Post-office en dat was het dan wel. Vakantie…..rust.

In de avond zijn we nog even met elkaar naar de Wallmart geweest, een megakruidenier all over the States en 24 uur per dag open. De wifi die we hadden gekocht had onvoldoende bereik en kon eenvoudigweg in de originele doos worden geruild.

Vanochtend weer het gebruikelijke ontbijt en koffie, koffers gepakt en vervolgens in de middag met schoonzusje Mimi en de dames downtown Sulphur Springs geweest. Het centrum had een goede facelift gehad en was gezellig ingericht. De Dames hebben hun laatste shop behoefte gekoeld en daarna zijn we nog even naar de ouders van Mimi gereden.

Pa van Rijn was net weer uit het ziekenhuis en kapt nog met de gevolgen van een gebroken enkel (op drie plaatsen) nadat een koe op zijn been was gevallen. Mimi haar broer was ook herstellende van een ongeval met een flex en had kortgeleden een pees van zijn wijsvinger afgescheurd met en ander ongevalletje. De familie van Rijn had dus aardig wat pech gehad. We hebben gezellig met ze gebabbeld en hebben ze toegewenst dat ze iets meer geluk krijgen als het om dit soort dingen gaat.

Vanavond gezellig gegeten en Luut en Mimi kwamen met de kinderen om nog wat foto’s te schieten van de verzamelde neven en nichten. Een gezellige laatste avond met familie.

Wij maken ons klaar voor de terugreis. Zondagochtend om 10.00 uur hopen we weer thuis te zijn.

dag 20: Como (7-e dag)

Met dat de dagen hier verstrijken wordt het steeds lastiger om nog even een nieuwsfeit of een bijzondere gebeurtenis te vermelden. We genieten van het thuis zijn en het niet zo nodig wat hoeven. Het is heerlijk om in alle rust op te staan, je dingetjes te doen, de kranten te downloaden en het nieuws van de dag een beetje te volgen. Voor ons dus echt vakantie nu.

Gistermiddag zijn Ineke en ik nog even op stap geweest om oude kennissen in de beurt op te zoeken. Het risico als je dat onaangekondigd doet is natuurlijk dat ze niet thuis zijn of dat het heel slecht past. In ons geval waren de mensen die we wilden bezoeken niet thuis dus dat was snel klaar. Aansluitend wilden we nog cadeautjes kopen voor de kinderen van Mimi en Luut en hadden we zelf nog wat dingen die we wilden bekijken en misschien aanschaffen. We hebben er dus een winkelmiddag van gemaakt.

We moesten op tijd thuis komen want Luut en Mimi brachten hun kinderen en namen de onze mee naar de film. Films zijn hier altijd een paar weken eerder uit en dat is leuk. Het is geloof ik ‘Mission Impossible’ geworden of zoiets. Ze hebben in elk geval genoten en wij hebben plezier gehad met Jake, Rylen en Laney. We hebben met ze gegeten en gespeeld. De cadeautjes vielen in goede aarde en voordat we het wisten waren Luut en Mimi en de kinderen al weer terug.

Ondertussen hebben de Oostenrijkers de maaier helemaal in elkaar gezet zoals Heit dat wil en hebben nog een uitgebreide tour over het bedrijf gekregen.

De temperaturen zijn onverminderd hoog, zo rond de 40 graden, dus wij zoeken zoveel als mogelijk de koelte op want dit zijn temperaturen waar je niet voor je lol in verkeerd.

dag 19: Como (6-e dag)

Vanochtend in alle rust wakker geworden en heerlijk ontbeten, het leek een bewolkte dag te zijn maar de schijn bedriegt, binnen de kortste keren was het warm (40 Celcius). Na de ochtendrituelen was het al snel tijd voor koffie even in the office de kranten gedownload en toen aan het gebak. Luut Mimi en de kinderen waren over de vloer en zo was het een gezellige boel.

Aangezien vandaag een nieuwe maaier uit Oostenrijk geleverd zou worden moest er op tijd gegeten worden. Truckers rijden hun vrachten maar het lossen van de vracht is een zaak voor de ontvanger. Rond een uur of één kwam inderdaad een truck het erf oprijden en konden wij ons storten op het lossen van een zeecontainer.

Tijdens het lossen van de maaier kwamen de mannen van de Oostenrijkse fabriek ook en hielpen om de maaier te lossen. Vervolgens wordt het geheel in elkaar gezet door deze mannen. De container had een week in het douanegebied gestaan zonder verdere opgave van reden. De mannen zijn tot vanavond laat bezig geweest, hopelijk krijgen ze het morgen af. Morgen moet de maaier ook klaar zijn want de mannen moeten weer terug naar Oostenrijk.

Vervolgens hebben Ineke en ik de auto’s verder schoon gemaakt. Daar waar het lukt rijden Lotte en Sanne ons van hier naar daar of ze pakken de Quad om het land in te rijden. Rick is voortdurend met Luut en Pake op stap. Vandaag moest een hydraulische pomp in de chopper worden vervangen en daar konden ze wel wat extra handjes gebruiken.

Vanavond hebben we ter viering van mijn verjaardag uitgebreid ge-BBQ bij Luut en Mimi aan huis. Heerlijk buiten op de veranda in de avondzon. De avonden zijn kort hier dus om 19.00 uur begonnen we en een dik uur later begint het donker te worden. Niet erg overigens want deze hitte is slopend.

We rijgen de dagen aaneen in gezellig samenzijn en dat is ons heel veel waard, eens in de vier jaar zijn we hier en kunnen we meedraaien in het leven hier. Genoeg voor vandaag……voortaan moet ik op de vraag naar mijn leeftijd aangeven dat dit 48 moet zijn. Voor jullie een gezellige dag wij slapen.

dag 18: Como (5-e dag)

Vandaag maar ook de verdere dagen die voor ons liggen gaan op aan huiselijkheid in en rond de boerderij. We vermaken ons allemaal op onze eigen manier met de dingetjes die op een normale werkdag hier gedaan worden. Vanochtend was Heit wat later en ben ik eerst met hem naar de shop geweest. We constateerden dat iedereen druk bezig was met z’n voorbereidingen voor een nieuwe maaidag. Dit houdt in dat iedere medewerker die een trekker of soortgelijk bestuurd er voor zorgt dat de ventilatie stofvrij is en dat wat gesmeerd moet worden gesmeerd is. Een prachtige bedrijvigheid als start van de dag.

Thuis moest even een sproeikop in het gazon worden gerepareerd, met een hink-stap-sprong heb ik dat voor elkaar gekregen. Omdat de stal uitgebreid gaat worden moeten er dicht bij het huis een aantal elektriciteitspalen verzet worden dus de stroom moest er een tijdje af. Mooi even een moment om de sproeiers die eigenlijk continue draaien te repareren. Uiteraard was ik halverwege m’n klusje toen ik verrast werd door een fikse waterstraal…..omdat de stroom meer op het net was gezet.

Rond de lunch hebben Lotte en ik Heit z’n eten gebracht. Een mooi moment voor Lotte haar eerste rijles. Ze deed het hartstikke goed. Wat wil je als je de ene dag met 70 km/uur over het water vliegt met een jetski kun je de volgende dag prima met een gangetje van 30 km/uur een pick-up door de velden sturen.

Vanmiddag eerst de verhalen van gisteren op het internet gezet vooral de filmpjes kosten nogal wat tijd. You Tube is nogal kritisch ten aanzien van mijn ‘projecten’. Daarna heb ik met heel mijn ziel en zaligheid pick-ups gepoetst…….de mensen zijn over het algemeen de helft kleiner (dan ik ben) en de auto’s vijf keer groter (dan de mijne) met andere woorden vanavond om 8 uur was ik nog niet klaar maar goed ik heb er dan wel anderhalf af gekregen.

De dames zijn wezen winkelen of zo…….Rick was druk met allerlei klusjes met Luut en Pake kortom we hebben ons allemaal uitstekend vermaakt. Veel plezier vandaag wij maken ons klaar voor de nacht.

dag 17: Como (4-e dag)

Vanochtend met de familie naar de kerk geweest in Winnsboro. De bijbelstudiegroepen beginnen vroeg in de ochtend, Heit en Mem zijn naar hun bijbelstudiegroep geweest en de openbare eredienst begon om half elf. Voor ons een uitstekende manier om in alle rust de dag te beginnen.

Na de dienst hebben we uitgebreid koffie gedronken en geluncht met een svt-tje. Nadat de kinderen van Luut en Mimi hun middagslaapje achter de rug hadden zijn we met Jetski, tubes en waterski’s richting Lake Cypress gegaan.

Lake Cypress is een stukje paradijs op aarde. Het is een kunstmatig aangelegd door op een lage plek een dam aan te leggen en zo het water vast te houden. Rond het meer hebben de inwoners huizen gebouwd voor vaste bewoning of vakantie. Verder heeft men veel picknick tafels en BBQ stands geplaatst en is de waterkant in tegenstelling tot Lake Hamilton (Hot Springs) goed toegankelijk voor het publiek.

Sanne, Lotte en Rick hebben zich prima vermaakt met de Jetski, Lotte, Luut en Ineke hebben nog even gewaterskied. We hebben samen met Luut en Mimi en de kinderen genoten van het water en elkaar. Toen het donker begon te worden hebben we de boel ingepakt en hebben we bij Dairy Queen gegeten. De Dairy Queen is een vast trekpleister voor de familie. Toen Hein nog voetbalde (en ik denk Luut ook) ging men na de wedstrijd ook vaak nog even naar de DQ. De eigenaar van deze DQ speelde ook in het voetbalteam. Ineke is een groot fan van de Blizzard; ijs wat gemengd wordt met gehakselde Snickers, M&M’s enz.

Rond een uur of half 10 waren we thuis en Heit en Mem waren nog op dus konden we onze verhalen nog even kwijt. Een heerlijke zondag.

dag 16: Como (3-e dag)

Vandaag de eerste dag in deze vakantie die vrij was ‘verplichtingen’. ‘Verplichtingen’ is een zwaar woord maar toch je bent ergens en je wilt wat, zo ook hier. Vanochtend een rustige start en na het ontbijt heel uitgebreid koffie gedronken met de familie. Een mooie kans om de neven en nicht beter te leren kennen.

Het is leuk om de dagelijkse gang van zaken hier op te pakken. Ineke is met de meiden en Mem boodschappen wezen doen. Rick van Luut en Mimi de Quad en is daar mee aan het sleutelen geweest. Ik was dus mooi alleen thuis en heb eens rustig na zitten denken over de verbouwing van ons eigen huis. De afgelopen dagen zoveel ideeën opgedaan over hoe we dat verder aan zouden kunnen pakken dat die maar eens rustig beschouwd moeten worden.

Toen de dames terug kwamen van hun wekelijkse boodschappen ben ik begonnen met m’n tweede rondje over het bedrijf. Het blijft fascineren hoe het geheel tot een soepel functionerend geheel is gevormd. Als facility manager kijk ik er van op dat alles op een natuurlijke manier is geregeld zonder indrukkwekkende kasten vol met contracten en service level agreements.

Vanavond zijn we met z’n allen uit eten geweest in een visrestaurant. Een lopend buffet, gezellig en uitstekend eten. We hebben met Luut en Mimi afgesproken dat we morgenmiddag met z’n allen naar de lake zullen gaan om te zwemmen, jet- en waterskiën. Rest mij jullie allen een goede zondag te wensen.