dag 15: Como (2-e dag)

Vandaag onze eerste dag thuis, na al het gereis van de afgelopen dagen was het heerlijk wakker worden in een vertrouwde omgeving. Vanochtend voor het eerst weer een ‘normaal’ ontbijt en daarna de koffie. Rick was het eerste op en Ineke en ik volgden al snel. Sanne en Lotte kozen voor een slow start.

Nadat ik de kranten had gedownload en gelezen en Ineke de struiken in de tuin was begonnen te snoeien zin Lotte en ik vertrokken voor onze eerste ronde over het bedrijf. Het was al weer vier jaar gelden dat we hier waren, intussen is er dus weer veel aangepast en veranderd.

De commodity baan is helemaal afgebroken en verplaatst en hiervoor is de shop (werkplaats) aanzienlijk uitgebreid. De nieuwe commodity baan is groot en geheel overkapt. De commodity baan is daarmee een heel mooie ruime plek geworden om het vreten van de dieren voor te bereiden en klaar te maken voor het uitrijden.

Uiteraard is dit niet het enige wat veranderd is maar elke dag zien we weer andere dingen of wordt er over andere dingen gepraat, het is een feest van ontdekkingen en steeds weer zien we verbeteringen. Dingen die eerder nog niet konden of nu de moeite waard zijn om te proberen.

Na de lunch (gehaktbal, aardappelen en groeten, wat is het leven toch mooi) zijn Ineke, Mem en ondergetekende afgetrapt naar Dallas om de auto in te leveren. Dat werd nog een heidens karwei maar het is gelukt. Een ding moet me van het hart; je weet qua prijzen en belastingen niet waar je aan toe bent in dit land. Elke staat verzint z’n eigen belastingtrucje en elk bedrijf verrast je weer met een toeslag voor iets waar je helemaal niet om hebt gevraagd. Kortom qua prijsstelling en consistentie is het een bananenrepubliek. Mocht dit laatste tot vragen leiden, ik leg het graag uit…….hotels, winkels, car rentals en de overheid verzinnen belastingen en toeslagen war je bij staat en als gast in dit land heb je geen poot om op te staan.

dag 14: Como (1-e dag)

Vanochtend na ons voorlopig laatste waffel-ontbijt zijn we vertrokken naar Como. Via de Interstate 70 die enigszins toeristisch is uitgekomen op de Interstate 30 en toen via de 269 eindelijk Country Road 2333 en toen waren we ‘thuis’.

Mem was thuis, Heit en Luut waren aan het werk. Natuurlijk had Mem ons verwacht, ze wist alleen niet hoe laat we er zouden zijn. Het was iets voor enen dat we aankwamen. Na het uitladen hebben we voor het eerst in 14 dagen weer eens heerlijk (normaal) geluncht. Samen aan tafel, broodje kaas, bekertje melk……..lekker!

Ineke en Mem moesten na het eten even naar het postkantoor, ondertussen kwam Luut even dag zeggen. Vrij snel daarna kwam ook Heit al thuis. Het maaien was klaar voor vandaag, morgen is het ook nog mooi weer, dus alle tijd. Ineke en Mem kwamen terug en Mimi (vrouw van Luut, ons schoonzusje) kwam met de kinderen ons ook begroeten. We hebben dus een heel gezellige koffie gehad. De kinderen van Luut en Mimi moesten even wennen aan onze aanwezigheid maar ook dat kwam goed. We hebben Laney voor het eerst in levende lijve gezien. Een prachtig mooi meisje die met haar twee jaar zich prima handhaaft tussen haar broers Jake en Rylen. Een uniek moment waaraan broer en zwager Hein nog ontbreekt. We zullen de komende dagen in elk geval foto’s van de complete neven en nichten kunnen maken zoals het nu is.

Vanavond uitstekend gegeten, niet de groente, aardappelen en de gehaktbal maar Mem had meegelezen en was volledig paraat…….dat was niet mijn bedoeling maar ja, meelezers……….

Voor het snelle beeld schiet ik zo nog even wat foto’ van het huis en de boerderij. De komende dagen zullen vooral verhalen verschijnen over het familiaal samenzijn. Een hartelijke groet uit Como van ons allen. (ik zal zoveel mogelijk video’s maken van de ontwikkelingen hier op het bedrijf).

dag 13: Hot Springs

We komen steeds dichter bij huis en wilden nog een ding doen voordat we morgen thuiskomen.

Hot Springs Arkansas is een plek waar daadwerkelijk heet water bronnen worden gevonden. Het schijnt van ouds een pleisterplaats te zijn. Vroeger voor de oorspronkelijke bewoners en later van de nieuwe Amerikanen. Het Amerikaanse leger verzorgde hier onder andere zijn revalidanten uit de verschillende oorlogen.

Hot Springs staat als plek dan ook bekend als Kuuroord. Verder ligt het in een enorm Natuurpark waarin uitgebreid wordt genoten van Bos en Water. Helaas voor ons is het lastig om even ergens op een strandje te relaxen, de meeste strandjes horen bij Resorts. Het is erg lastig om als bezoeker een plek te vinden waar dat soort ontspanning kostenloos is. De commercie is in het dorp en haar directe omgeving voor ons gevoel dan ook een beetje doorgeslagen. Wat dit betreft zou men een voorbeeld kunnen nemen aan Holland Michigan.

We hebben in het verleden wel een avondwandeling gemaakt in een mooi verlicht centrum en even met de voeten in de bron voor Arlington gezeten. Vandaag was het water in die bron ontzettend heet, te heet…….

We hebben een badhuis bekeken, zijn even naar het Hamilton meer gereden maar konden daar niet vinden wat we zochten en hebben in de scenic route naar het uitzichtpunt genomen. De Duckboat voor 18 dollar pp trok ons niet zo. Het gaat bij een rit met de Duckboat om een rondrit van een uur door het dorp en dan rijdt dit amfibisch voertuig het water in voor een vaart van ongeveer 20 minuten.

We trekken ons terug in het hotel en gaan morgen op naar Como om de familie te begroeten en de rest van onze vakantie met hen door te brengen.

dag 12: Memphis

Om van deze dag wat te kunnen vertellen is best wel lastig. We zijn vanochtend uit Chicago vertrokken en wisten dat we in één streep richting het zuiden gingen over iets meer dan 800 Km.

Ineke wilde graag rijden en dat is wel fijn. Terwijl Ineke ons veilig richting het zuiden bracht heb ik mijn ‘Magdalena’ uitgelezen. Om de zoveel kilometer/bladzijden verzorgde ik iedereen met een ‘natje’ en een ‘droogje’. Ondertussen zijn we er nog een paar keer uit geweest om te tanken en af te tappen, niet echt een spannende dag dus.

Na aankomst snel ingecheckt, even wezen eten bij Denny’s (hamburgertent/Friet van Piet) maar` dan met stoeltjes. Langzamerhand komt het eten ons hier neus en oren wel uit en wordt het weer eens tijd voor fatsoenlijke groenten, aardappeltjes en een gehaktbal.

Omdat we toch vlakbij zijn hebben we nog even bij Graceland gekeken, het was er al een dooie boel maar dat kan natuurlijk om acht uur in de avond. Na wat heen en weer gewandel en wat foto’s zijn we richting kamer vertrokken en de dag gezellig afgesloten.

Alle apparaten liggen aan het infuus (we hebben maar één stekkerdoos en dat is niet handig met twee kamers) en niet alleen de apparaten……werk ze vandaag wij gaan slapen.

dag 11: Chicago (2-e dag)

Vandaag de tweede dag in Chicago. ’s Morgens het gebruikelijke ritueel: opstaan, ontbijt met waffels, toast ed. Daarna in de auto naar het centrum van Chicago. Vlakbij ons hotel moeten we een toll-weg op en af. De eerste keer stonden we in de verkeerde lane waar alleen de pashouders door mochten. Aangezien we niet meer terug konden en er geen meneer of mevrouw bij het toll-poortje stond zijn we maar gewoon door rood licht gereden. Gisteravond hebben we in het hotel maar eens gevraagd wat de gevolgen hiervan konden zijn. Volgens de dame werd de boete elke week verdubbeld en toen ik haar uitlegde dat we een auto gehuurd hadden gaf ze aan dat we onze maatschappij maar moesten bellen of via het internet betalen. Op het internet had Menne inmiddels allemaal reviews gelezen van andere mensen die achteraf door de autoverhuur maatschappij een behoorlijk bedrag nog moesten betalen wegens “gemiste toll” en afhandelingskosten. We hebben dus maar geprobeerd de toll via het internet te betalen. Dan krijg je allemaal moeilijke vragen die je als buitenlander niet kunt beantwoorden dus hier en daar hebben we maar wat antwoorden verzonnen. Uiteindelijk is het gelukt om het gemiste toll bedrag te betalen. En raad eens om welk bedrag ging het: 60 cent!! Wat hebben we daar een werk van gehad! Het toll systeem is niet overal even vriendelijk voor buitenlanders. Als je niet weet hoe het systeem werkt, gaat het dus niet altijd goed.

Met dit in ons achterhoofd gingen we vanmorgen door het goede poortje waarbij we 60 cent in een bakje moeten gooien en het licht vervolgens op groen springt en je legaal door mag rijden. Het was iets drukker dan gisteren maar het centrum is met de auto goed bereikbaar. Nadat we een parkeergarage hadden gevonden zijn we lopend naar de hoogste toren van Chicago gelopen: de Willis-tower, voorheen de Sears-tower. Deze toren is de hoogste die we bezocht hebben en het uitzicht naar alle kanten is geweldig, vrijwel geen concurrentie van omliggende hoge gebouwen.

Aan de Willis-tower heeft men glazen kooien gemaakt waar je in kunt staan. Dat is best spannend, gelukkig heeft geen van ons hoogtevrees. Daarna zijn we doorgelopen naar Macy’s on state. Ook dit is weer en begrip zoals we in eerdere verhalen ook hebben beschreven. De plafonds in een deel van dit enorme gebouw zijn geweldig en omdat het zo groot is zijn er enorme balkons en roltrapconstructies. Het gebouw is een belevenis en de winkel is verder sjiek.

Uiteraard moest er ook geshopt worden en dat hebben de meiden dan ook gedaan. De mannen hebben zoals gewoonlijk niks nodig…….De doorsnee gedachte rond mode is wel dusdanig dat je als Europeaanse man thuis niet in die kleren gezien wil worden. Voor de dames ligt dat iets anders denk ik.

Het is leuk om een stuk van de Riverwalk te doen en dat hebben we dus ook gedaan. Op de rivier wemelt het van de boten en bootjes en er wordt veel kano gevaren. Heel gezellig en heel relaxed. Dat laatste is Chicago toch wel. In tegenstelling tot New York is men er over het algemeen minder gestrestst. Het is in elk geval een indruk die wij mee nemen.

Na de Riverwalk zijn we nog even de Michigan Avenue op gelopen en wat winkels bekeken. Een van de winkels is volledig ingericht als snoepwinkel. Je kunt er M&M’s op kleur kopen en bedenk het wat er is aan snoep, het ligt er. Leuk om te zien. Veel van het leuke in Chicago speelt zich af rond Michigan Avenue. Uiteraard moet je ook even kijken naar de treinen die hoog door de straat rijden.

Wij zijn nog even door het Millennium Park gelopen, gister was hier dat enorme festival ‘Lollapooliza’ van drie dagen waar men nu de troep aan het opruimen was. Tussen de troep door konden we toch nog even naar Buckingham Fontyn.

Het Millenium Park heeft zoveel te bieden dat je normaliter hier ook wel een dag aan kan besteden. Prachtige beelden, musea en gewoon veel ontspanning in het park aan het meer.

dag 10: Chicago (1-e dag)

Vandaag, zondag, hadden we niet veel op het programma staan. Vanochtend werd in het Auditorium aan Congress street een dienst gehouden vanuit de Willow Creek Church Community. We zijn al een aantal jaren betrokken bij de Leadership Summit die vanuit Willow Creek wordt georganiseerd en aansluitend via DVD ook in Nederland wordt georganiseerd. De Leadership Summit 2015 wordt op 6-7 august 2015 hier in Chicago gehouden. Helaas past dat niet in ons reisschema. Misschien dat we in Nederland met een aantal mensen hen kunnen.

We hebben de dienst bijgewoond en het was heerlijk om vertrouwde woorden te horen. Er werd een grote hoeveelheid kinderen opgedragen en aan het einde van de dienst werden een kleine twintig mensen gedoopt. Als dit elke dienst zo gaat is dat veelbelovend voor de groei van deze kerk.

De dienst werd gehouden in het Auditorium Theatre van de Roosevelt Universiteit hier in Chicago http://www.auditoriumtheatre.org/ een prachtige locatie en uitermate geschikt voor dit soort activiteiten.

Na de dienst hebben we in het park een broodje gegeten en richting de ‘boon’ gelopen. Voor mij een terugkerend fenomeen, ik kom graag in dit park en graag op deze plek. Helaas bleek ons gezelschap niet onder de indruk de temperatuur lag inmiddels ook rond de 95 graden Fahrenheit dit tempert het enthousiasme natuurlijk ook een beetje. Langs het Jay Pritzker Pavilion gelopen en over de BP Bridge naar de waterkant. Vanaf hier loop je zo naar de Navy Pier. Zowel het park als de Navy Pier zijn uitgaanscentra voor de ouders met kinderen in dit gebied. Op de Navy Pier worden allerlei tijdelijke zaken georganiseerd (tentoonstellingen) je kunt er prima eten en het Childern Museum is hier ook.

Nadat we op het uiterste puntje van de Navy pier hadden rondgekeken zijn we vertrokken naar de Magnificent Mile gelopen. Dit is de koopgoot van Chicago. We hebben even de trappen bij Macy’s bekeken. In de trap is een waterpartij verwerkt, ik heb er een foto van opgezocht en toegevoegd aan onze foto’s.

Vandaar zijn we richting de auto gegaan, Chicago is voorla veel zien op straat, hoe het leven hier gaat. Een trein die boven je hoofd door de straat rijdt. Morgen duiken we daarvoor nog eens de stad in voor nu is het genoeg geweest.

Het was een mooie zondag we gaan daarmee onze laatste reisweek in.

dag 9: Harvey

We werden vanochtend in Byron wakker en hebben nogmaals bedacht dat de gastvrijheid en het oplossend vermogen van de baliemedewerker in het hotel waar we verbleven niet erg hoog is. Ik kom hier helaas nog weer op terug……

Na het ontbijt zijn we relaxed vertrokken richting Holland. Ik was hier met mijn zwager al eens geweest en heb toen gezegd dat ik dit graag eens met Ineke wilde bezoeken en zowaar hier komt de mogelijkheid voorbij. Overigens was de reis met mijn zwager ook leuk; travelling de mid-West. We hebben toen tal van collega bedrijven bezocht vanuit Texas tot in Kansas en weer terug. Onderweg zagen we in de buurt van Grand Rapids ‘Kamminga Carwash’…..het is familie maar ik heb geen contact met deze tak. Uiteraard hoopte ik deze carwash nu ook weer te zien maar helaas.

Holland en veel plekken rond Holland zijn door Hollanders gesticht; de beknopte ontstaansgeschiedenis staat o.a. op wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Holland_(Michigan)

In Holland heeft één van de stichters een themapark opgezet waarin de Nederlandse cultuur wordt verteld en uitgebeeld. Alle elementen kloppen wel maar zijn gebaseerd op informatie uit de vorige eeuw. Gelukkig waren onze koning en koningin een aantal weken geleden ook op bezoek in the Dutch Village, het zou mooi zijn als ze wat geld steken in dit themapark want nee we lopen niet meer op klompen en we exporteren meer dan bollen. http://www.dutchvillage.com/ Rick en Ik zeiden dat we graag op projectmatige basis een nette update van dit themapark zouden willen verzorgen en hadden al een aardig lijstje ‘veranderpunten’. Het was wel leuk om dit allemaal even te hebben gezien met elkaar. O ja, Lotte heeft onder begeleiding een stroopwafel gemaakt, zie filmpje.

De presentatie in Dutch Village gaat niet in op de diepere reden waarom op die plek een Nederlandse gemeenschap is ontstaan. Het enige wat ik er van vinden kon vond ik eerder al eens in Holland Harbor op een uitlegbord langs het strand. Zie hiervoor de foto’s.

Nadat we uitgekeken waren in Holland Harbor hadden we nog twee uur rijden voor de boeg richting Chicago. Ook hier slapen we weer in de periferie van de grootte stad, in Harvey. Om Down Town te gaan wilden we gebruik maken van de trein. Bij de voorverkenning vanavond waar we bijvoorbeeld dan de auto moesten parkeren is die optie snel afgevallen. De omgeving voelt bepaald niet veilig aan. We nemen morgen de auto Down Town…..alles liever dan je onveilig voelen in de omgeving waar je bent.

Tot slot…..even terugkomend op hotelboekingen……ook hier ging er weer van alles fout. Gelukkig konden wij aan de hand van een uitdraai laten zien dat we twee kamers hadden gereserveerd voor drie nachten. De dame achter de balie vond in haar systeem één Kamminga met één bed……dat ging niet lukken dus. Het enige wat dan rest is dom kijken en je boodschap herhalen. Geen moeilijke opgave voor mij en zowaar het is toch gelukt. Twee kamers met vijf slaapplekken.

Misschien zou het advies moeten zijn: laat het probleem waar het is: bij je gastheer of dame en zorg dat je aan kunt tonen dat de oorzaak van het probleem niet bij jou ligt door hard bewijs.

Voor alle meelezers, een goede zondag (in het bijzonder voor Paul en Joke en hun gezin) wij gaan slapen en zijn moe.

dag 8: Byron

Wat zal ik van deze dag eens zeggen…….We hebben ons eigenlijk alleen maar verplaats en zijn verder lekker lui geweest.

Vanochtend werden we wakker in een hotel wat op alle (agressieve) manieren een slaatje probeert te slaan uit het verblijf van hun gasten. Ons advies is dan ook om de Super 8 Motels in Canada te laten voor wat ze zijn. Op Internet wordt een aantrekkelijk bedrag genoemd voor een ‘kale’ overnachting maar vervolgens komen daar een aantal zelfverzonnen toeslagen overheen waar je als gezonde Nederlander een vieze smaak van in de mond krijgt……10 dollar omdat u een extra bed op de kamer wilde, 12 dollar omdat u uw auto bij ons hotel wilt parkeren en omdat we zulke aardige mensen zijn doen we er ook nog eens een hospitality toeslag bij. Trouwens eten kunt u bij ons niet maar we geven u graag een kortingsbon voor onze dure vriendenclub in town.

Diep bedroefd over het feit dat we ons zo bij de poot hadden laten nemen door de Canadezen zijn we afgedropen naar de lokale ‘Aldi’ en hebben daar ons ontbijt en lunch voor onderweg ingeslagen. Dit ‘tranenbrood’ was overigens een heerlijk alternatief na een week ‘waffels met sirup’.

Denk nu niet dat ik tot aan het einde van deze dag mijn frustratie over het bovenstaande heb lopen koesteren, daarvoor is de dag te mooi en de reis te leuk. Ineke wilde vandaag graag rijden dus heeft ze het grootste stuk van de rit naar Grand Rapids voor haar rekening genomen.

Misschien wel leuk om ook eens iets over de omgeving te vertellen. Gelijk buiten Newark werd het al heel groen en een beetje heuvelachtig. Dat is het grootste gedeelte zo gebleven. Dat was heerlijk nadat we 4 dagen in drukke steden waren geweest waar de economie echt 24 uren per dag doordraait en het geen moment rustig is. Zelfs in de hotelkamer gaat het lawaai door maar dan van de airco die altijd aan staat. In Ontario, waar we vandaag het grootste gedeelte van de dag doorheen reden, doet het wel een beetje aan Nederland denken alleen wat ruiger en ook grootschaliger.

Ik heb ondertussen mijn vaderdagcadeau van Sanne uitgelezen (de dood van een kroonprins) en ben nu begonnen in ‘Magdalena’ van Maarten ’t Hart, een van mijn favoriete schrijvers. Van een collega en van de FM opleiding had ik boekenbonnen gekregen om verschillende redenen. Je kunt me geen groter plezier doen. Tijdens vakanties of malaise lees ik me meestal door een stapel boeken heen, zo ook nu.

Ineke bracht ons weer veilig de grens over, ook nu moet je over geduld beschikken want je staat zo een uur in de rij te wachten voor de douane en nu overnachten we in Byron, onderdeel van Grand Rapids. Die overnachting ging haast over want dat is het tweede wat me echt even van het hart moet. Gebruik voor het boeken van je hotels de juiste sites en controleer wat je krijgt. Boekingssites als Hotels.com en Booking.com zijn sites die zich voor overnachtingen van een groep van vijf personen met een ‘jantje van Leiden’ afmaken. Ook nu klopte het weer niet en we hebben dit in een eerdere reis naar Amerika ook meegemaakt, toen werd het door het hotel uitstekend opgelost. Na wat heen en weer gedoe tussen de man achter de balie en Ineke en mij bood de beste man een kamer aan voor de helft van de prijs (werknemerstarief). De extra bedden in dit hotel waren op terwijl het hotel weet dat vijf mensen op één kamer komen overnachten. We hebben het maar geaccepteerd, de baliemedewerker kon geen bed uit zijn been snijden en de andere hotels in de directe omgeving hadden ook geen vijf persoonskamer meer beschikbaar. De borging tussen booker en hotel is niet op orde, hierdoor treedt kwaliteitsverlies op. Het probleem wordt bij de klant neergelegd.

Niks gezien of gedaan verder…..??? Ja, Ineke en ik hebben gezwommen en daarna hebben we lekker gegeten bij de buren van het hotel. Toen we Grand Rapids binnen kwamen werd elk kruispunt bemand door politieagenten om het verkeer te regelen. In het hotel hoorden we dat er vandaag een nieuwe Mall geopend was vlakbij het hotel. Daar moesten we natuurlijk ook nog even kijken, windels zijn ook hier geopend tot 10 uur. Morgen via Holland naar Chicago, voor nu een leuke dag toegewenst, wij gaan slapen.